Rupert Sheldrake omawia siedem praktyk duchowych obecnych w większości religii i podsumowując najnowsze badania naukowe udowadnia, że praktyki te znacząco podnoszą poziom szczęścia i polepszają zdrowie. Należą do nich: medytacja, wdzięczność, związek z naturą, relacje z przyrodą, rytuały, śpiew i śpiewna recytacja, pielgrzymowanie do świętych miejsc.

"Wdzięczność jest przepływem dawania i brania. Bierzemy udział w przepływie, co buduje między nami więź. Możemy decydować, jak dalece chcemy się posunąć w swoim uznaniu i dziękczynieniu. Mamy wybór i możemy być tak wdzięczni lub tak niewdzięczni, jak tylko sobie życzymy. Im większa wdzięczność, tym głębsza więź z życiem większym niż nasze własne i tym silniejsze doświadczenie przepływu fali wdzięczności."

"Medytacja pozwala nam uświadomić sobie działanie własnego umysłu, gdy widzimy, jak angażuje nas w proces  toczący się w czasie, łącząc naszą przeszłość z naszą przyszłością w osobistych tunelach. Poprzez świadomą obecność nawiązujemy więź."

"Połączenie ze światem więcej-niż-ludzkim oznacza, że możemy posunąć się tak daleko, jak chcemy, jeśli chodzi o swój umysł i zmysły. Możemy sięgać do źródła, z którego pochodzi cała natura."

"Rośliny pozwalają nam nawiązać więź z formami życia całkowicie odmiennymi od nas. Tak jak my rośliny rosną i się stają. W przeciwieństwie do nich przestajemy rosnąć i zaczynamy się zachowywać tak, jak inne zwierzęta."

"Rytuały łączą nas z innymi ludźmi, którzy odprawiali je przed nami. Podtrzymują tradycje i ciągłość danej grupy, oprócz tego otwierają drzwi do więcej-niż-ludzkiej świadomości. Łączą nas również z naszymi potomkami, którzy będą je powtarzać w przyszłości."

"Śpiewanie, śpiewna recytacja i muzyka wiążą członków grupy w synchronii i rezonansie. Muzyka pozwala poczuć przepływ życia."

"Pielgrzymowanie umożliwia nawiązanie relacji ze świętymi miejscami, w których niebo i ziemia łączą się ze sobą. Ma ono wielką zaletę, ponieważ jest jednocześnie praktyką i metaforą. Dzięki pielgrzymce przeżywamy proces zmierzenia do celu, dociera do niego i przebywania w nim. Potem wracamy do domu odmienieni."

To książka dla każdego, kto podejrzewa, że przez odwrót od duchowości w stronę świeckości utraciliśmy coś ważnego. Autor uważa, że otwierając się na swój świat duchowy, możemy odnaleźć siłę i sposób, aby wieść pełniejsze i szczęśliwsze życie.

"Dawny rozdział na naukę i religię to fałszywa dychotomia. Wolne od uprzedzeń badania naukowe pogłębiają naszą wiedzę na temat praktyk duchowych i religijnych. W niniejszej książce opiszę siedem rodzajów praktyk i przyjrzę się wynikom badań nad ich skutkami. Wszystkie opisane tu praktyki są zgodne zarówno z życiem świeckim, jak i religijnym. Ich przedmiotem jest bowiem doświadczanie, a nie przekonanie czy wiara. Na zakończenie poszczególnych rozdziałów wskazuję czytelnikowi dwie możliwości bezpośredniego, samodzielnego doświadczenia danej praktyki.

Zaletą większości praktyk duchowych jest właśnie to, że skupiają się na praktykowaniu, a nie na przekonaniach. Są zatem otwarte na osoby wierzące i niewierzące. Nikogo nie wykluczają. Praktyki duchowe pozwalają nam wyjść poza doraźne troski i potrzeby. Na pierwszy rzut oka praktyki opisane w niniejszej książce odnoszą się do bardzo różnorodnych aspektów ludzkiego doświadczenia. Co je łączy? 

To więź jest wątkiem, który jednoczy je wszystkie. Owe praktyki prowadzą nas poza to, co przyziemne, ku głębszym rodzajom więzi..." - Autor

Rupert Sheldrake

Urodzony w 1942 r. w Newark-on-Trent, brytyjski biolog - jeden z najbardziej innowacyjnych naukowców naszych czasów. Twórca teorii pola morfogenetycznego i rezonansu morficznego. Był adiunktem Royal Society (Towarzystwa Królewskiego) oraz dyrektorem do spraw dydaktycznych Wydziału Chemii i Biologii Komórkowej w Clare College, Cambridge University w Anglii. Autor i współautor książek przełożonych na osiem języków. Obecnie mieszka w Londynie.

Oficjalna strona Ruperta Sheldrake'a: www.sheldrake.org

Rupert Sheldrake jest autorem ponad 80 prac naukowych i 10 książek. Studiował w Cambridge University, gdzie obronił doktorat z biochemii oraz w Harvard University, gdzie studiował filozofię i historię nauki. Zdobywca licznych stypendiów, pracownik naukowy. Na Wydziale Biochemii w Cambridge prowadził badania nad rozwojem roślin oraz starzeniem się komórek; razem z Philipem Ruberym odkrył mechanizm transportu auksyn (hormonów roślinnych). W okresie 1968-1969 badał rozwój flory lasu deszczowego na Wydziale Botaniki Uniwersytetu Malajów w Kuala Lumpur. W latach 1974-1985 pracował jako fizjolog w instytucie rolniczym w Hajdarabadzie (Indie), gdzie pomógł opracować system uprawy, stosowany dziś szeroko przez tamtejszych chłopów.

Przez półtora roku mieszkał w aśramie benedyktyna o. Bedego Griffithsa (1906-1993) w stanie Tamil Nadu, tam też napisał swą pierwszą książkę Nowa biologia, w której pojawiła się koncepcja rezonansu morficznego. John Maddox (1925-2009) – redaktor magazynu Nature stwierdził w recenzji z 1981 r., że to książka, którą powinno się spalić.

W latach 2005-2010 dr Sheldrake kierował Projektem Perrott-Warrick przyznającym fundusze na badania nad zjawiskami z zakresu parapsychologii. Współpracuje także z Institute of Noetic Sciences – założoną przez byłego astronautę Edgara Mitchella instytucją badawczą zajmującą się m.in. zjawiskami z pogranicza. Przeprowadził kilka eksperymentów nad zdolnościami parapsychicznymi ludzi (np. tzw. wyczuwaniem spojrzenia innych) i zwierząt (np. ich zdolnością przewidywania ludzkich zachowań i stanów emocjonalnych). Jego koncepcje pola i rezonansu morficznego nie są akceptowane przez naukę głównego nurtu.